من بعد ما خلصوا آخر سنة فى الكلية و هما ماتقابلوش خالص,ولا كلموا بعض فى التيليفون حتى..اتقابلوا صدفة مرة فى مول و خدوا ارقام بعض و اتفقوا على يوم تزور فيه "سلمى" صاحبتها "مرام"..وبالفعل جه اليوم الى اتفقوا عليه..و دخلت سلمى بيت مرام ..و فضلت تتأمل فيه..
لقت لوحات فنية كتير معلقة على الحيطة..و تُحف كتير..و ريحة العطور باينة..و فرش باين انه متكلف جامد..اة,و لقت كمان جوزها بيشتغل فى اوضة المكتب..
مرام كانت بتحضر الشاى فى المطبخ ولما جت سمعت سلمى بتكلم نفسها بصوت واطى...سمعتها بتقول بحقد و حسد "ليه ابويا مكانش بيجيبلى الحاجات الحلوة الغالية دى؟..يا ريت كل الحاجات دى بتاعتى..بتاعتى انا مش بتاعتها..انا الى استاهل الحاجات دى مش هى..كان يا ريت عندى جوز زى جوزها..دا جايبلها كل حاجة..و واضح انه مريحها جدا..
فجأة مرام لقت نفسها بتقول بكل رقة و كرم "خُدى الى انتى عايزاه كله..مافيش حاجة تغلى عليكى ابدا يا صديقة عمرى"
و فعلا سلمى ماخرجتش من البيت و ايدها فاضية..خرجت بأغلى حاجة..اخدت معاها جوز مرام و خرجت!..
No comments:
Post a Comment
Leave a comment before you go :)