من ايام لما كنا فى ابتدائى و العيال كانت بتتخانق مع بعض بطريقة "مين الى دخلك " "الباب دخلنى" و مالكيش دعوة كارت دعوة والحاجات دى , انا ماكنتش بعرف اتخانق زيهم, و ماكنتش بعمل زيهم كدا...و كانوا بقى يفضلوا يضحكوا الى هو شوف مش عارفة ترد ازاى وبتاع..مع اننا كنا فى ابتدائى, و دا اكان بيبقى اسهل رد يعنى,,الا انى فعلا ماكنتش بدخل معاهم فى الحوارات دى..
لكذا سبب الحقيقة.. اولا ساعتها ماكنتش شايفة اى تفسير منطقى للى بنعمله دا..
ثانيا مابحبش وجع الدماغ حرفيا..
و بناءا عليه كبرت وانا كدا..عمرى مابعرف اتخانق مع حد ولا اسف او احفل على حد..
اة ممكن اسف على حد بهزار..و مفهومى عن الهزار " اكتيفيتى بين شخص او اكتر برضاهم كلهم" بمعنى ان لو حد قفش او قال ماتهزرش معايا يبقى خلاص..نوقف الهزار دا..ولو استمر يبقى رخامة مش هزار
اة انا مابعرفش اتخانق مع حد.. و مابعرفش اسف على حد او احفل عليه..و اة مابحبش وجع الدماغ, و لو لقيت اى حد بيتجه للاتجاه دا فى النقاش بنسحب تماما..
وانا شايفة ان دا مايقللش منى يعنى, و اة عارفة ان فى ناس شايفين الحوار دا بؤس وكدا..بس انا مش بتخانق او كدا عشان انا الملاك البرئ او جو " اسوء حاجة فيا هى طيبتى" والكلام الفارغ دا, بس لأنى فعلا مابحبش اصدع نفسى بحاجات مالهاش لازمة..
____________ميار الشحات
